Informacje pierwszego rodzaju pochodzą z odpowiednich sprawozdań GUS; informacje drugiego rodzaju ustalono indywidualnie dla poszczególnych miast (było to możliwe ze względu na niewielką liczbę instytucji widowiskowych). Aby analizy takie można było prowadzić dla wszystkich instytucji, niezbędne jest, by obligatoryjnym składnikiem spra­wozdań sygnowanych przez GUS był statystyczny symbol miejscowości, nadawany przez Biuro Spisów GUS. Umożliwiłoby to wiązanie sprawozda­wczości rzeczowej i finansowej z materiałami opisującymi sieć osiedleńczą kraju. Powstałaby w ten sposób możliwość charakteryzowania jednostek organizacyjnych zlokalizowanych…

Poszukując parametrów wybranych do analizy instytucji, założyłem, że zarówno intensywność korzystania, jak i stopień wykorzystania insty­tucji zależą m.in. od wskaźników nasycenia, tj. od liczby i wielkości insty­tucji zlokalizowanych w danej miejscowości. Jeśli ta hipoteza okazałaby się prawdziwa, to byłoby możliwe wyznaczenie optymalnych — ze względu na założoną intensywność korzystania oraz założony poziom wykorzystania parametrów instytucji. Z tych względów niezbędnym ogniwem dalszych prac nad modelem normatywnym sieci instytucji kulturalnych stają się analizy zależności statystycznych, jakie zachodzą pomiędzy…

Na ich podstawie podjąłem próbę sformuło­wania założeń normatywnych. Wybór tych a nie innych lat nie był po­dyktowany jakimiś szczególnymi względami. W czasie, gdy prowadziłem analizę, najnowsze dane odnosiły się do 1983 r. Z kolei dla 1978 r. dyspono­wałem gotowym materiałem jednostkowym, udostępnionym przez GUS a przechowywanym w zbiorach Zakładu Ekonomiki Kultury IK. Wykorzysta­łem ten materiał po to, by nie ograniczać analizy do jednego tylko roku. Szersze tło dla tych dwu lat pokazują wykresy 2, 3…

W publikacjach statystycznych podaje się m.in. następujące informacje o  uwzględnionych w analizie instytucjach: liczba teatrów (oper, operetek), liczba sal i miejsc (stan na wybrany dzień roku), liczba przedstawień i li­czba widzów w ciągu roku. Na podstawie tych danych można zbudować dwa proste wskaźniki określające dostępność oraz jeden wskaźnik określa­jący częstotliwość korzystania przez ludność z poszczególnych instytucji kulturalnych. Są to: liczba miejsc przypadających na 1000 mieszkańców, liczba przedstawień na 1000 mieszkańców oraz liczba widzów na jednego mieszkańca.Z…

Na podstawie tych sa­mych danych można budować wskaźniki wykorzystania obiektów. Są to: liczba widzów /miejsce, liczba widzów / przedstawienie, liczba widzów /miejsce udostępnione (frekwencja) itp. Analiza korelacyjna pozwala z kolei badać związki, jakie istnieją pomiędzy wielkością miejscowości a rozmiarami działalności, dostępnością do insty­tucji a intensywnością korzystania, nasyceniem instytucjami a ich wykorzy­staniem  itp.Analizując dane zagregowane na różnych poziomach oraz w różnych układach, szukałem odpowiedzi na pytania: czy interesująca nas zależność w ogóle występuje i jaka jest jej…

W latach 1978 i 1983 teatry operowe istniały w ośmiu miastach. W 1983 r. jeden z tych teatrów (w Krakowie) nie miał jednak własnej sali widowisko­wej i stąd w sprawozdaniach GUS nie podaje się liczby miejsc w tym te­atrze. Poza tym teatr ten w obu analizowanych latach dawał rocznie zna­cznie mniej przedstawień niż pozostałe. Z tych względów pomijam go w dal­szych rozważaniach. Przedmiotem analizy będą więc dane dla siedmiu teatrów.W interesującym nas okresie w miastach,…

  Można zatem twierdzić, że w badanym okresie zmniej­szył się społeczny zasięg oddziaływania tych instytucji oraz efektywność ich funkcjonowania.Analiza zależności statystycznych pomiędzy liczbą mieszkańców w mias- tach-siedzibach a wybranymi do analizy parametrami wykazuje, że tym niekorzystnym zmianom towarzyszyło stopniowe dostosowywanie się działalności teatrów operowych do wielkości miejscowości. I tak, współ­czynnik korelacji liniowej dla liczby mieszkańców oraz liczby miejsc zwię­kszył się w tym czasie z 0,965 do 0,985, analogiczny współczynnik dla liczby premier zwiększył się z…

Przesunięcia, o których mowa, zachodzą przede wszystkim w badanym pięcioleciu (1978—1983). Z dostępnych danych wynika, że w poprzednim pięcioleciu, tzn. w latach 1973—1978, liczba wi­dzów malała w podobny sposób we wszystkich niemal miastach.Dla prowadzonych dalej rozważań dwa elementy zarysowanej sytuacji mają znaczenie szczególne. Po pierwsze, że w ostatnich kilku latach odno­towujemy regres w zakresie zasięgu oddziaływania interesujących nas instytucji, po. drugie, że liczba mieszkańców miast-siedzib jest bardzo mocno skorelowana z parametrami instytucji i ich działalności….

Z drugiej obserwacji wnoszę, że przy tak wysokich współczynnikach korelacji liniowej dla liczby mieszkańców i parametrów instytucji najpro­stsza metoda określania parametrów obiektu dla miejscowości, które go jeszcze nie mają, może polegać na wyliczeniu tych parametrów z odpowied­nich równań regresji.Metodą taką posłużę się z jednej strony do określenia parametrów teatru, który należałoby wybudować w Krakowie, z drugiej — do wyzna­czenia dolnej granicy dla tego rodzaju instytucji. Wybór Krakowa nie jest przypadkowy. W tym trzecim co do…

Szukając odpowiedzi na to pytanie, posłużyłem się wspomnianymi równaniami regresji opisującymi zależność pomiędzy liczbą mieszkańców a parametrami instytucji. Jeśli zależność między liczbą mieszkańców (W tys.) a liczbą miejsc w teatrze w 1983 r. opisuje równianie y = 1,194*+ + 191 (r = 0,985), to liczbę miejsc, które należałoby wybudować w Kra­kowie, można szacować na 1069. Z analogicznych obliczeń dla 1978 r. wynika, że potrzeba było 1037 miejsc. Można zatem twierdzić, że Kraków, aby dorównać innym…