SZUKAJĄC ODPOWIEDZI

Szukając odpowiedzi na to pytanie, posłużyłem się wspomnianymi równaniami regresji opisującymi zależność pomiędzy liczbą mieszkańców a parametrami instytucji. Jeśli zależność między liczbą mieszkańców (W tys.) a liczbą miejsc w teatrze w 1983 r. opisuje równianie y = 1,194*+ + 191 (_r = 0,985), to liczbę miejsc, które należałoby wybudować w Kra­kowie, można szacować na 1069. Z analogicznych obliczeń dla 1978 r. wynika, że potrzeba było 1037 miejsc. Można zatem twierdzić, że Kraków, aby dorównać innym miastom mającym już własne teatry, powinien mieć teatr operowy na 1000—1100 miejsc. Jeśli zależność pomiędzy liczbą mie­szkańców a liczbą przedstawień w 1983 r. opisuje równanie: y = 0,0936*+ + 129 (r = 0,961), to można szacować, że w teatrze należałoby zorganizo­wać 198 przedstawień. Natomiast w 1978 r. — 220. Opierając się na tych danych można więc wyznaczyć podstawowe parametry teatru operowego w Krakowie, który był potrzebny w latach 1978—1983: liczba miejsc —   1000—1100, liczba przedstawień — 200—220. Przy określaniu wielkości nowo budowanego obiektu przyjęto założenie, że Kraków nie powinien być wyposażony gorzej niż miasta, które mają już takie obiekty.