POSTAWIENIE SPRAWY

Takie postawienie sprawy zmusza do udowodnienia na materiale empi­rycznym tezy, że już w planie 6-letnim przekroczono próg dopuszczalnego obciążenia dochodu narodowego inwestycjami produkcyjnymi. Dowód taki trudno byłoby w tym miejscu przeprowadzić. Warto jednak odwołać się do dyskusji, jaka toczyła się przed i w czasie II Zjazdu Partii, kiedy to — w latach 1953 1954 -kwestionowano trafność decyzji leżących u podstaw tego planu. Warto też wspomnieć o publikacjach, zamieszczanych w latach czterdziestych m.in. na łamach prasy socjalistycznej, w których górną granicę obciążenia dochodu narodowego akumulacją umieszczono na poziomie 20 %, zakładając przy tym, że taki poziom jest niezbędny tylko w okresie odbudowy zniszczonego w czasie wojny kraju oraz że jedna czwarta środków będzie pochodzić z kredytów zagranicznych. Istnieją zatem prze­słanki, by przypuszczać, że szczegółowe studia historyczne pozwolą w przy­szłości znaleźć przekonywające dowody na to, że już od początku łat pięć­dziesiątych gospodarka polska była permanentnie przeinwestowana, że była przeciążona nadmiernymi nakładami inwestycyjnymi. To przeciążenie hamowało rozwój naszej gospodarki.