Powstanie w gettcie

Getto warszawskie zostało utworzone przez nazistowskiego okupanta 12 października 1940 roku. Celem niemców było otoczenie dużego terenu mocnym murem i umieszczenie tam żydów. Warunki życia w takim „więzieniu” były trudne, domy były przeludnione. Był okres, że za murami mieszkało 460 tysięcy ludzi. Już po dwóch latach istnienia getta, rozpoczęto akcje likwidacyjne, co wiązało się z wywiezieniem ludności żydowskiej do obozów. Gdy w roku 1943 prace likwidacyjne dobiegały końca, a w obrębie murów pozostawało 50 tysięcy żydów, doszło do powstania zbrojnego, które trwało od 19 kwietnia do 16 maja. Jak można się domyślić, żydzi mieli małe szanse na powodzenie tego zrywu, z powodu niedoborów broni, żywności. Podziemie polskie oczywiście starało się zapewnić potrzebną pomoc, także militarną i organizacyjną. Udział w powstaniu przypłaciło życiem większość mieszkańców getta, lecz nikt nie spodziewał się, że może być inaczej. To był akt desperacji, ostatnia szansa na udowodnienie własnej wartości i pokazanie siły.