POLITYKA CEN

Poli­tyka cen była zatem przez długie lata jednym z instrumentów proinwesty­cyjnej polityki gospodarczej (przysłowiowe było równoważenie podwyżek cen artykułów konsumpcyjnych obniżkami cen lokomotyw). Maskowała ona rosnące obciążenie dochodu narodowego inwestycjami. Proces ten został zahamowany dopiero w 1982 r. Ceny dóbr inwestycyjnych wzrosły wtedy bardziej niż ceny artykułów i usług konsumpcyjnych. W rezultacie podwyższył się udział akumulacji, a obniżył udział spożycia w dochodzie narodowym.Badając zależności między strukturą a dynamiką dochodu narodowego, wyodrębniłem kilka szeregów czasowych. Najkrótszy z nich obejmuje lata 1950—1955. Mając świadomość, że tak krótki okres nie może być podstawą do szerszych uogólnień, uwzględniłem go dlatego, iż pozwala spojrzeć na zależności, jakie ukształtowały się w toku realizacji planu 6-letniego oraz na dane, które —w innych cenach —były dostępne M. Kałeckiemu, kiedy w 1956 r. przygotowywał swój referat na Zjazd Ekonomistów.

Leave a Comment