Frank Lake

Opisuje przykład osobowości paranoicznej: „W swoim wnętrzu ktoś taki widzi zupełną pustkę i nie jest to sytuacja przezeń zawiniona, utożsamia swoją najgłębszą jaźń z tym, co bez znaczenia, co nie zasługuje na żaden szacunek, co jest wyjałowione, słabe,; chore… Jeżeli przy tym nie pęknie nadmuchany balon pychy, która jest tui częścią mechanizmu obronnego, nic nie jest w stanie dotrzeć do wnętrza] takiej osoby; trzeba, aby ona sama najpierw w niekłamany sposób: zmierzyła się z raną zadaną w dzieciństwie przez upokorzenie. W przypad- i ku pacjenta cierpiącego z powodu paranoi, porzucenie mechanizmu obron- nego wiąże się z bardzo intensywnym cierpieniem. Ból powoduje tutaj fakt stanięcia twarzą w twarz z całą przerażającą dosłownością wewnętrzną pustki”. Naturalnie, są to psychiczne zaburzenia, które wymagają fachowej konsultacji i pomocy. Jest jednak cały szereg osób, którym nieuleczony ból1 wewnętrzny sprawia poważne kłopoty, którym trudno na siebie przyjąć odpowiedzialność za to, co się stało, a o których przy tym można powiedzieć, że są psychicznie zupełnie zdrowi.