Christopher Kinkaid

Był taką właśnie osobą. Skutkiem nieprawdopodobnie ciężkich przeżyć w dzieciństwie doznał poważnych zaburzeń osobowości, która uległa rozpadowi na siedem urojonych postaci. Doktor Michaels, lekarz psychiatra, który zajmował się leczeniem tego pacjenta odkrył przerażającą prawdę o doświadczeniach jego dzieciństwa. „Kiedy Christopher był małym chłopcem, broniąc się przed skutkami przeżyć, stworzył w swojej wyobraźni postać Richarda i jego uczynił ofiarą. «To nie dotyczy mnie, to przytrafiło się komu innemu» – przekonywał siebieimego. Zawsze, gdy działo się coś złego, ofiarą był nie on, lecz ktoś inny, immy, Sissy, James albo Jackie. W ten sposób Christopher bronił się rzed okrucieństwem innych ludzi. Aby przetrwać, jego osobowość roz- adła się na wiele postaci”.4 Książką, której fragment zacytowałam jest iktycznie opowiadaniem o odwadze Christophera i wytrwałości doktora lichaelsa, którzy wspólnie postanowili stawić czoła psychicznym ranom, ikie pozostały po dziecięcych doświadczeniach okrucieństwa, zaniedbań, ługotrwałych praktyk kazirodczych i czynów lubieżnych. Leczenie było rocesem bolesnym i następującym stopniowo, ale udało się pacjentowi rzywródć zdrowie psychiczne. Ich oboje, lekarza i pacjenta, kosztowało jednak dużo wysiłku przez wiele lat. Istotnym elementem tego wysiłku yła cierpliwość w sięganiu po rozwiązania doraźne, które mogły przynieść ¡dynie chwilową ulgę. Sukces wymagał inwestycji wysiłku i cierpliwości, lależało bowiem stanąć wobec przyczyny choroby Christophera i zanim to ie nastąpiło, nie mogło być mowy o zadowoleniu ze strony lekarza ani acjenta. Przypuszczam, że niewielu z nas podjęłoby wiążące się z tym ierpienie, tak jak zrobił to Christopher.