Brak szacunku wobec swojej osoby

Jest on kolejnym powodem trudności w praktycznym zastosowa- riu zasady samodyscypliny, która nakazuje człowiekowi przyjęda odowiedzialności za siebie, za swoje decyzje i działania. Ktoś, kto ma łepskie wyobrażenie o samym sobie czuje się bezwartośdowy. Skutkiem jest przyjmowanie na siebie winy i w konsekwencji jeszcze większej przygnębienie i pogarda wobec siebie samego. Albo też ochrona tak już zszarganego wizerunku własnej osoby przez szukanie winnych gdzie indziej. Towarzyszy temu również zupełny brak poczucia wartości. Człowiek, który myśli w ten sposób, obawia się, że kolejna wystawiona sobie zła ocena pociągnie za sobą całkowite zniszczenie. Przyczyn tego rodzaju postaw szukać należy zwykle w dzieciństwie tej osoby, w sposobie wychowania przez matkę. Dziecko bowiem znajduje podstawowy wyznacznik wartości swojej osoby u matki. Dlatego też dziecko, które u matki widzi dość, przygnębienie lub wrogość i odrzucenie, będzie się z tymi uczuciami utożsamiać. To tak, jakby patrzyło w lustro widziało w nim własne odbicie , nieładne, pozbawione wartości, nie do przyjęcia. Oto jak wyrabia sobie obraz samego siebie. Najprawdopodobniej spowoduje to uruchomienie mechanizmu obronnego, u podstaw którego będzie poczucie winy i skłonność do ukarania siebie za taką właśnie sytuację. Albo, wręcz przeciwnie, może mechanizm ten przejawić się unikaniem jakiegokolwiek poczucia winy i projekcją uczuć negatywnych na inne osoby i postrzeganie ich, a nie samego siebie, jako złych i winnych.