DOBRE WARUNKI

Można zatem przypuszczać, że bardzo dobre—jak na nasze warunki—   wyniki pierwszej połowy lat siedemdziesiątych byłyby jeszcze lepsze, gdyby E. Gierek i jego ekipa co najmniej zablokowali stopę inwestycji produkcyjnych i nieprodukcyjnych oraz stopę spożycia zbiorowego, a uzys­kane w ten sposób środki przeznaczyli na poprawę zaopatrzenia w środki obrotowe i — w dalszej kolejności — na spożycie indywidualne.Obraz zależności dla lat 1970—1980 ujawnia sprzeczności rozsadzające ówczesną gospodarkę. Współczynniki statystycznie istotne otrzymaliśmy dla: przyrostu środków obrotowych i rezerw, spożycia zbiorowego, inwes­tycji nieprodukcyjnych, spożycia indywidualnego. Pierwszy ze współczynni­ków jest dodatkni, pozostałe — ujemne. Oznacza to, że przy właściwej tamtemu okresowi nierównowadze w zaopatrzeniu negatywny wpływ na dynamikę dochodu narodowego wywiera powiększanie wszystkich składni­ków spożycia, przy czym wpływ ten jest najbardziej widoczny w przypadku spożycia zbiorowego, a najmniej — spożycia indywidualnego.