NOWE ŚRODKI TRWAŁE

Nowe środki trwałe są natomiast zbędne wówczas, gdy — przy danych zasobach środków obro­towych — nie jest w pełni wykorzystana siła robocza, bądź też wówczas, gdy siła robocza jest w pełni wykorzystana, ale nie ma również wolnych środ­ków obrotowych. Gdy w gospodarce występują nie wykorzystane zasoby siły roboczej, trzeba przede wszystkim powiększać środki obrotowe, a do­piero w dalszej kolejności — środki trwałe. Na gruncie tej teorii marno­trawstwem są inwestycje w środki trwałe zarówno wówczas, gdy prowadzi to do bezrobocia, jak i wówczas, gdy na nowe środki nie czekają wolne środki obrotowe i wolna siła robocza. Wynikają stąd dwie bardzo istotne — moim zdaniem — dyrektywy w sprawie struktury kapitalizowanej części wartości dodatkowej. Dyrek­tywa pierwsza głosi, że należy minimalizować tę część wartości dodatkowej, którą przeznacza się na powiększenie kapitału trwałego. Dyrektywa druga głosi, że należy w pełni wykorzystywać dostępne środki obrotowe oraz do­stępną siłę roboczą.