Zastosowanie

Do ćwiczenia tego można przystąpić w małej grupie osób lub we dwójkę, imiętajmy przy tym, że do zbudowania zaufania i poczucia pewności dtrzeba czasu. Dzielmy się z pozostałymi uczestnikami jedynie tym, na co is stać. Jeśli podejmujemy to ćwiczenie sami, zapisujmy wszystkie »ostrzeżenia we własnym dzienniku i mówmy o nich bezpośrednio Panu ogu. Siądź w spokoju przez około pięć minut i spróbuj wyobrazić sobie siebie samego w wieku sześciu lat. Stwórz w wyobraźni wizerunek swojego dzieciństwa w domu. Zajmij w tym obrazie miejsce w pokoju, gdzie najczęściej zasiada rodzina. Zobacz najpierw, jak do pokoju wchodzi ojciec, zaczekaj, aż pojawi się Twoja reakcja na jego widok. Potem wchodzi matka, zarejestruj swoje uczucia względem niej. Teraz podziel się z innymi swoimi odczuciami. Czy potrzebne Ci były w dzieciństwie jakieś mechanizmy obronne? i Czy działają nadal? Jeżeli tak, jaką przybierają formę? Czy istniejący mechanizm obronny zaspokaja Twoje potrzeby, czy służy do ochrony przed czymś? Posługując się słowami Psalmu 139, wersetami 23 i 24, proś, aby Bóg objawił d prawdę. Pamiętaj przy tym, że żadnej techniki zaradczej, nawykowo stosowanej wobec dolegliwości psychiki człowieka, nie pozbędziemy się tak łatwo. Potrzeba do tego czasu. Zacząć można przez poddanie uzdrawiającej mocy Jezusa tego miejsca w sercu, które sprawia ból, przeciwko któremu działa mechanizm obronny. Poświęcajmy dostateczną ilość czasu, aby modlić się za tę osobę w grupie, której dokucza wewnętrzne cierpienie. Zacznijmy w takim przypadku od prośby skierowanej do Jezusa, aby przyszedł z uzdrowieniem. Dajmy Mu czas, by mówił do każdego i leczył każdego z nas z osobna. Nie starajmy się wciskać ze swoimi pomysłami, po prostu pozostańmy w ciszy i błogosławmy temu, co dokonuje sam Bóg.