Podświadoma zabawa

Michał był w niej „wentylem” dla agresji ojca, dla matki zaś zastępczym partnerem, spełniającym jej pragnienia czułości, której nie otrzymywała ze strony męża. Michał im był starszy, tym bardziej życzenia rodziców rozdzierały go wewnętrznie. Z tego powodu cierpiał coraz więcej, a ekstremalne potrzeby swoich rodziców nie pozwalały mu na własny rozwój. Michał nie mógł wyraźnie przedstawić rodzicom swojego problemu, ponieważ oboje właśnie nie chcieli z tym zostać skonfrontowani. Na płaszczyźnie świadomości Michał był dla rodziców przyczyną ich zachowania; dla ojca jego dziecięce przywiązanie do matki było wystarczającym powodem, by odreagowywać na nim swoją złość, ciągle na niego krzyczeć, a nawet go bić.
Dla matki strach i niepewność chłopca były przyczyną jej kurczowego trzymania go przy sobie. Przykład ten opisałam tak szczegółowo, ponieważ ilustruje on w złożony sposób główny problem duchowych cierpień u dzieci. Nie każde dziecko może wyrazić swoje wewnętrzne łzy tak obrazowo jak Michał. Ale wszystkie starają się rozwiązać problemy rodziców na swój sposób.